Wat bezielt ons eigenlijk?

Els

Tags: Bewustwording, Gedachten, Ziel
Geplaatst op: 12 februari 2012, 12:23 uur
Gewijzigd op: 11 mei 2025, 17:27 uur
Geplaatst door: Els Rentenaar
Categorie: Archief - Bewustwording
Aantal reacties: j

Het is Goede Vrijdag op het moment dat ik dit stukje schrijf. Volgens de kalender van de meeste mensen is het een vrije dag en volgens de weersvoorspellingen een ongewoon mooie, stralende dag. Maar is dat wat deze dag mooi maakt? Is “vrij” zijn ook wat ons “vrij” maakt?

We zijn weer op weg naar Pasen, ieder op zijn of haar eigen manier. Pasen: feest van nieuw leven en van een nieuw begin. Symbolisch, door het seizoen, want alles komt inderdaad opnieuw tot leven en tot volle bloei. Ook wij??

Een voorval van gisteren schiet me ineens weer te binnen: het was ‘s ochtends vroeg toen ik zoals op iedere werkdag op mijn fiets het stukje woon-werkverkeer invulde. Vlakbij een kruising kwam een groepje scholieren mij als tegenliggers tegemoet rijden en ze namen nogal wat ruimte in op het fietspad. Op het moment dat ze mij passeerden, kwam er een wielrijder hard achter dat groepje tieners langs en haalde ze in op het moment dat het daar eigenlijk te krap voor was, omdat ik ze net tegemoet kwam rijden. De wielrijder manoeuvreerde langs het groepje, raakte mij tijdens het passeren en brulde intussen keihard: “K..wijf!” tegen het meisje dat uiterst links reed in het groepje (of tegen mij misschien). De meiden gilden en het meisje dat uitgescholden was begon te huilen van schrik. Ik was nog wat verbouwereerd, maar achter mij reed een jongeman met het syndroom van Down. “Is dat nou nodig?” riep deze jongen naar de wielrijder en ik wist wel wie op dat moment de wijste was! De wielrijder was allang voorbijgesneld, maar zijn indruk bleef daarna nog hangen ...

Dat effect zette me aan het denken: zijn we ons er wel voldoende van bewust dat ons doen en laten invloed heeft op onze omgeving? Dat het effect van ons handelen nog lang na kan galmen, ook al is heden verleden geworden en zijn wij allang weer voortgegaan?

Als ik zomaar wat nieuwsberichten van de afgelopen tijd in gedachten de revue laat passeren, dan is het niet moeilijk om de negatieve voorbeelden op te sommen. Die kennen we allemaal. Mensen zijn soms voor het leven getekend, lang nadat het voorval ooit nieuwswaarde had.

Maar als we toch continue door ons denken en handelen onszelf en onze omgeving beïnvloeden, is het dan niet mooier en eenvoudiger om dat op een positieve manier te doen? Natuurlijk is het makkelijk en vanzelfsprekend om te houden van de mensen die van ons houden. Maar onze invloed reikt verder. Een glimlach, een helpende hand reiken. Dat allemaal maakt dat we elkaar uiteindelijk een hand van vrede kunnen reiken. Hou van je naaste zoals jezelf klinkt zweverig en ver weg, maar eigenlijk is het zo dichtbij als we zelf toestaan. Woorden van liefde raken, lang nadat ze zijn gesproken of opgetekend.

Een mens is er ooit om gestorven. De liefde zal uiteindelijk opstaan. En daarbij maakt het niet uit welke religie je aanhangt of van welke cultuur je afkomstig bent, want de taal van liefde spreekt iedereen. Waar je ook in gelooft: liefde verbindt ons allemaal. We hoeven elkaar alleen maar de hand van vrede te reiken, in een ononderbroken ketting. Dat maakt ons werkelijk vrij.

Ik wil graag iedereen een gezegend Pasen wensen.

Reacties