Wat zal de Toekomst mij brengen?

Ger

Geplaatst op: 23 februari 2010, 12:08 uur
Gewijzigd op: 11 mei 2025, 17:27 uur
Geplaatst door: Ger Broeder
Categorie: Archief - Ger Broeder

Inmiddels een aantal maandjes verder na mijn besluit om ontslag te nemen per 1 januari 2010 bij mijn vaste goede werkgever en wat meer tijd vrij te maken voor hetgeen ik ook leuk vind.

Op zich een hele stap. Anderzijds heb ik het precies vijf jaar geleden ook gedaan.

Totale vrijheid

Busje Volkswagen Transporter T4 diesel met lege laadruimte gekocht en met een vriendin via Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen en grens met Rusland richting Noordpool gereden tot daar waar het land ophoudt. Zie de FotoShow.

Een wereldse onderneming kan ik zeggen, als je in Lapland in je busje in het diepe bos tussen de rendieren slaapt. Stel je voor, je doet je zijdeur van je bus open, je ligt nog in je bed, minus 4 graden Celcius, en op 20 meter afstand lopen de rendieren rustig voorbij. Daarnaast nog heel veel andere lieve diertjes. Zoals miljoenen meteen aanvallende op zoek naar elanden muggen die je meteen in je bil prikken als je je naakt in de 1 graden rivier wast. Voor de kou snel een (veilig) open vuurtje maken met wat hout en jezelf opwarmen. Een reis om nooit te vergeten.

Na terugkomst uit het Noorden een baan gezocht in Nederland en binnen enkele dagen op 3 plekken tegelijk aangenomen. Gekozen voor de plek waar ik dus tot en met oktober 2009 heb mogen werken. Ik werkte er 4 dagen in de week. Zware baan, maar wel heel mooi om mensen die hulp nodig hebben, te mogen en kunnen helpen. Ik herinner me nog het dagelijkse gevoel dat ik te weinig tijd had voor alles om me heen. Alles vond ik leuk, mijn werk, mijn andere werkzaamheden, mijn sociale leven. Ik verdronk in een groot bad van het leven is mooi. En je weet, op een gegeven moment zie je niet meer, waar de waterspiegel ligt als je al onder water bent. Sterker nog, eigenlijk zie je niet dat je onder water bent, want daar is het ook zo mooi.

Geheel in de Natuur

Het moment van echte bezinning kwam in de Pyreneeën. Ik was er met een vriendin en we hadden er een fantastisch gezellig samenzijn. Mooi in de bergen, heerlijke wandelingen (rugzakje met kaas, brood en wijn) en ‘s-avonds moe terugkomen. En wat is er dan heerlijker dan bij een echte open haard (met onbeperkt hout) kunnen zitten.

Eenmaal terug in Nederland kon ik op mijn werk maar niet het gevoel van vakantie vergeten. Het lukte mij maar niet om de Vale gieren, de open haard, het in rust wakker worden, de mooie wandelingen, de overweldigende rust en vooral het vrije gevoel te vergeten.

Er met mijn omgeving lang over gepraat en uiteindelijk het besluit genomen per 1 januari 2010 weer te kiezen voor ikkiesvoorhetlevennu. Met deze naam dan ook maar meteen een website in het leven geroepen.

In een weekend een handgeschreven ontslagbrief op mijn werk geschreven en na 2 maanden met veel pijn en moeite afscheid genomen van alles waar ik me de afgelopen 5 jaar voor had ingezet. Geen gemakkelijk afscheid overigens. Het besef was er wel. Ik kan niet alles tegelijk. Dus ook kiezen voor het leven nu. Waar dat ook mag zijn.

En zoals gezegd is het inmiddels nu alweer wat maandjes later. Me nog geen enkel moment verveelt. Integendeel. Ik betrap me erop dat ik af en toe denk, nog maar 10 maanden, dan is het jaar alweer voorbij.

Anderzijds heb ik me ook voorgenomen dat als dit jaar me goed bevalt, ik er nog een jaar aan kan knopen. Wat een vooruitzicht. Ik ben maar een bevoorrecht mens.

Zonsondergang - Foto is niet bewerkt

Het ritme van de dag voelt al anders. Ik sta op als ik wakker word, en voel eerst wat ik wil doen, en ga dan pas mijn dag plannen (een uur vooruit).

Een geheel andere wereld.

Heb ik zin in wandelen? Dan ga ik wandelen. Niet langer over nadenken ...

En nu? Wat zal de toekomst me verder voor moois gaan brengen?

Het is afwachten tot het op mijn pad komt ...

To be continued ...