Wat moet ik hiervan leren?

Onderstaande ingestuurde vragen zijn met toestemming van de inzender geanonimiseerd geplaatst.

Huidige Impasse, wat moet ik hieruit leren, hoe moet ik verder?

Inleiding: Ik vind het ontzettend moeilijk om om hulp te vragen. Normaal gesproken gééf ik hulp, ik vraag geen hulp. Ik ben degene die sterk en/of verstandig is en voor alles een oplossing weet. Zowel op persoonlijk als op zakelijk vlak.

Oh ja..ik weet wel dat ik best mijn schermen mag laten zakken en kwetsbaar zijn. Alleen, als ik dat eens doe, zie ik de verbaasde reactie, weet men niet wat men ermee aan moet, wordt er afwijzend gereageerd en moet ik maar zo snel mogelijk weer "gewoon" doen. Kop op, zo erg is het toch niet, je vind vast wel een oplossing, of, je zal zien dat het straks vanzelf weer goed komt. Alleen bij mijn man (2e huwelijk) en onze (zijn) jongste dochter, beiden gevoelige en emotionele mensen, durf ik af en toe onzekerheid te tonen, maar ook zij raken hiervan in verwarring.

Voorgeschiedenis: Als ik mijn leven bezie, zie ik een constante golfbeweging beginnend in   mijn kleuterjaren (ik was niet zo lief, zo slim en zo vlot, als mijn kleine zusjes), van afwijzing, verdriet, impasse, opkrabbelen, strijden, succes, stabilisatie, afwijzing, verdriet, impasse, opkrabbelen, strijden, succes, stabilisatie, afw. enzovoort. De golfbeweging kan korter of langer zijn en bijna iedere fase kan korter of langer zijn.

De impasses duren echter altijd heel kort en het verdriet blijft vaak door de andere fases heen op de achtergrond aanwezig. Deze golfbewegingen zijn te zien op persoonlijk en zakelijk gebied. Het kan emotioneel of lichamelijk zijn. Als het lichamelijk is dan is de "afwijzing" een ziekte of een (klein)ongeval, of heftige doch onverklaarbare pijnen, vooral betrekking hebbend op mijn enkels en mijn rug. Ik heb leren accepteren dat ik lichamelijk inderdaad niet alles kan en me steeds gericht op wat ik wel kan. Ik ben in mijn leven heel lang en heel veel bezig geweest te "bewijzen" aan alles en iedereen dat ik alles aankan, dat ik allemaal wel kan wat iedereen dacht dat ik niet zou kunnen en nog een beetje meer, veel meer.

Drie jaar geleden ben ik overspannen geraakt. Ik was mezelf op zakelijk gebied volkomen voorbij was gehold en daarbij ver van mezelf af komen te staan. In de drang om uitmuntend te zijn in wat ik deed luisterde ik niet naar mijn hart, dat mij vertelde dat het belang van medewerkers genegeerd werd en dat dat niet klopte en/of noodzakelijk was. Ik wilde laten zien dat ik zaken voor emotie kon zetten. Mijn vaders ziekte kwam in een terminale fase. Mijn moeder, mijn zusjes en ik hebben hem de laatste dagen thuis verzorgd. Hij overleed na 5 zeer emotionele dagen.

Toen ik mezelf een week na zijn overlijden, emotioneel weer "bij mekaar had geveegd" en ik weer aan het werk ging, werd ik overvallen door al het werk dat niemand had overgenomen en iedereen die weer 100% inzet van mij verlangde. -- Op dat moment ging als het ware de stekker uit het tv-toestel-- Ik wist niets meer.... ik werd volkomen stil...ook geen gedachten meer...ik wist alleen maar dat ik niets wist. In de periode die volgde heb ik heel veel kunnen nadenken. Over de zin van het leven, over het leven na dit leven, waarom zijn wij hier op aarde, wat is het doel. Wat doe ik met mijn leven, waar ben ik mee bezig enzovoort. Ik heb heel veel spirituele boeken gelezen.

Deze boeken werden mij aangereikt. De een na de ander. Via verschillende kanalen. Precies in de juiste volgorde. Ik realiseerde me steeds dat ik het boek dat ik aan het lezen was alleen kon begrijpen en/of accepteren omdat ik "toevallig" juist daarvoor dat andere specifieke boek gelezen had. Ik vond "toevallig" iemand met wie ik hierover heel goed praten kon. Langzamerhand kreeg ik steeds meer inzicht in wat belangrijk is in het leven. Liefde en mededogen met alle aanverwante begrippen. Materie is ondergeschikt, kan een hulpmiddel maar zeker ook een belemmering zijn.

Waarom had mijn pad dan geleid naar steeds meer maatschappelijk succes, de laatste tijd steeds verder weg van liefde en mededogen? Tot het moment dat ik begreep dat ik in mijn beroep,in de top van een organisatie juist de aangewezen plek heb om deze factoren weer te integreren in het organisatiebeleid. Terugkeer in de organisatie waar ik in dienst was bleek niet mogelijk, ik had immers gefaald door overspannen te raken?! Met mijn nieuwe levensinzicht heb ik mij ingezet in een andere organisatie en ik heb hier heel veel kunnen bijdragen in de Sociale aspecten van de organisatie. Medewerkers kregen weer vertrouwen en voelden zich gerespecteerd. Ik heb kunnen en mogen doen wat mijn hart mij ingaf terwijl dit tegelijk betekende dat de organisatie floreerde. Het voelde goed! Vanwege de reisafstand en het feit dat daardoor mijn gezin dreigde  daarvan de dupe te worden, besloot ik na een jaar hier afscheid te nemen.

HUIDIGE SITUATIE: Op dit moment ben ik al geruime tijd werkloos. Het lukt me niet om weer werk te vinden. Soms wordt mijn visie niet gedeeld. Vaker is de afwijzing waziger. Niet concreet genoeg of juist niet abstract genoeg, of past niet bij de organisatie. Naarmate de werkloosheid langer duurt, wordt de kans op een baan kleiner. Want het is met mijn Curriculum onwaarschijnlijk om werkloos te zijn, dus er moet iets mis zijn. Ik wordt steeds minder uitgenodigd voor een gesprek.

VRAAG !! Ik heb geleerd dat er voor alles een reden is, en dat de juiste dingen op het juiste tijdstip gebeuren. Ik heb geleerd dat er een les te leren valt uit iedere situatie. Hoe ik ook nadenk en dingen naloop, ik begrijp niet wat ik hiervan moet leren. Ik ben ervan overtuigd dat mijn keuze om mijn gezin voor het werk te laten gaan, goed is geweest. Ik had werkelijk geen moment tijd meer voor ze, ik was gewoon te moe. We werden er allemaal ongelukkig van. Ik raak op dit moment weer in een impasse. Ik merk dat ik mezelf soms nauwelijks kan motiveren om uit bed te komen. Waarom moet dit nu weer gebeuren, ik dacht dat ik dit nu achter me gelaten had.

WAT MOET IK HIERUIT NOG LEREN? WAT HEB IK NOG STEEDS NIET GELEERD? MOET IK NOG ANDERE KEUZES MAKEN? Ik hoop van harte dat u mij op weg kunt helpen. Ik weet niet tot wie ik mij anders moet wenden.

Met vriendelijke groet,

(Publicatiewens) Anoniem.

Zelf gratis een vraag stellen kan via Vraag stellen.