Tussen de bomen door
van links naar rechts
kan ik de ruimte voelen
die me leidt
naar mijn eindpunt
Overal zijn ze te vinden
Als vrienden geven ze
mij de richting aan
Ze blijven bij me
terwijl ik langs ze loop
Ze blijven staan
en lopen toch met me mee
In het verleden
wou ik het liefst in ze kerven
zodat ze me later
weer de weg zouden wijzen
Ik leerde echter
dat dit onze vriendschap
zou kunnen schaden
Dat ze me later
zouden confronteren
met hun wonden uit het
verleden
De natuurlijke vriendschap
wijst zichzelf en mij
ongeschonden
het beste
de goede weg
Ger Broeder
31 oktober 1995, 20:45 uur