Dwalen

Dwalen

Ergens, loop je, daar ver en diep in het bos
Ik ben je nu even kwijt
Je verloren in mijn gezamenlijkheid

We begonnen de dag zo goed
Naast elkaar zoals elke dag
Maar ergens gingen onze wegen uiteen

Ik heb nu alle tijd om erover na te denken
Donker over het schelpenpad
Dat je misschien wel gelijk had

Dat ik weer eens niet luisterde
Naar woorden
Die op tijd werden benoemd

Jou gedachten zullen niet anders zijn
Je zult me wel niet meer willen vinden
Misschien heb jij wel het meeste pijn

Je zult wel niet naar me komen
Ik wil je wel tegemoet gaan
Maar mijn trots ziet niet door deze bomen

Ik kan er niet tussen door, zo gauw
Mijn verdriet wil mijn eigen weg volgen
Kwam er maar een pad richting jou

Verder zal ik lopen
Afwachtend op wat licht
Een frisse bries kopen

Heel ver hoor ik mijn herinneringen
Van de mooie momenten samen met jou
Ze waaien me ineens tegemoet, ik hoor ze zingen

Het heeft geen zin
Ze omgeven me
Ik adem er diep in
Ze geven me weer lucht
En laten beseffen
Dat jij met de wind mee zal lopen, ik zucht

Ik zie je al aankomen
Wederzijdse spijt
In elkaars armen, tussen de bomen

Alles vergeven
Geleerd alweer
Dwalen mag maar even

Ger Broeder

24 januari 1995, 20:25 uur