Mijn leven als dikkerdje - Deel 1

Linda

Tags: Afvallen, Dik, Gastric Bypass, Geboren, Overlijden
Geplaatst op: 27 april 2011, 14:07 uur
Gewijzigd op: 11 mei 2025, 17:28 uur
Geplaatst door: Linda Moens
Categorie: Archief - Verhalen
Aantal reacties: 1

Mijn leven als dikkerdje ... al gans mijn leven lang ... tot 2010 ...

Als kleine uk

Bij de geboorte woog ik 3,5 kg, een normaal gewicht dus. Maar naarmate de maandjes vorderden kwam ik toen al meer en meer bij, iets meer dan de gewone curve. Als peuter was ik ook goed gevleesd, maar op zo’n momenten sta je daar nog niet bij stil. Wel moet ik zeggen dat ik erfelijk belast ben: zowel mijn beide ouders als mijn grootouders waren en zijn stevige personen.

Op de lagere school

Op de lagere school begon ik er wel last van te krijgen. Nee, geen fysieke last, dat heb ik eigenlijk nooit gehad, maar ik werd gepest. En dat was erg. Dit draag je je ganse leven mee. Ik werd uitgemaakt voor olifant, vette gans, dikzak, lompe koe,… en nog van die heel vriendelijke woorden. Dit zijn echt woorden die me nu nog steeds tot nadenken stemmen: ik word er misselijk van als ik eraan denk. Kinderen kunnen zo hard zijn voor elkaar.

Als ik nu aan mijn kindertijd terugdenk voel ik enkel schaamte, het gevoel dat ik me steeds moest verstoppen opdat de anderen me niet zouden zien én dus niet uitlachen.

Ik herinner me zelfs dat ik als kind reeds pillen moest slikken, eetlustremmers. Jaren later zijn ze uit de handel genomen wegens te schadelijk voor de gezondheid. Maar ik had ze wel geslikt… zonder resultaat.

Op de middelbare school

Ik werd steeds zwaarder. Het pestgedrag werd erger. Ik werd uitgesloten uit de groep, uit de klas. Slechts enkele goede vriendinnen had ik, die me aanvaardden zoals ik was. Iedereen had een vriendje, ik niet, want wie keek er nu om naar een dikkerdje, daar werd alleen mee gelachen.

Het pesten was erg. Ik wilde me steeds verstoppen.

Mee gaan zwemmen: no way!

Sporten: ik durfde me niet vertonen in sportkledij.

Het gepest moest eindigen, zo kon het niet verder!

Adolescent

Toch vond ik de man van mijn dromen, die me nam zoals ik was. Zelf was hij atletisch gebouwd, had een heel mooi figuur. Want veel mensen die uiterlijke mankementen hebben, hebben meestal wel een goed hart en een heel mooi innerlijk. Wat een geluk dat mijn man viel voor mijn innerlijk! En we hadden een goed huwelijk (hadden, want hij is ondertussen overleden). We kregen 2 prachtige dochters (die ook wel erfelijk belast zijn).

Maar ik bleef vechten met mijn gewicht. Het zogenoemde jojo-effect. 20 kg eraf, 25 erbij, 20 eraf, 25 erbij, waardoor je steeds op een hoger gewicht terecht kwam. Alle diëten heb ik geprobeerd. Noem een dieet, en ik zal het wel kennen en/of geprobeerd hebben ... Eigenlijk ben ik zo’n type die door het kijken naar een glas water een kilogram bij komt.

Fysiek heb ik eigenlijk nooit klachten gehad, ik wist niet beter. Mijn overgewicht heeft me nooit belemmerd om de dingen te doen die ik wou. En ik heb als adolescent en volwassene altijd massa’s vrienden en vriendinnen gehad, want bij het ouder worden kijkt men niet meer zo naar het uiterlijk, maar naar het innerlijk van een persoon. Gelukkig! Oef!

Na de zoveelste poging

Ja, ik had in 2009 weer een afvalpoging ondernomen, met succes: -20 kg.

Maar enkele maanden later was het weer hetzelfde effect: +25 kg.

En toen was de maat vol voor mij! Het was me kotsbeu!

Ik ben informatie gaan zoeken en ben via de huisarts bij een chirurg beland die me een gastric bypass voorstelde. Ik wou zeker geen maagring omdat ik daar al zoveel negatieve dingen over gehoord had. Een gastric bypass (GBP) zag ik wel zitten. En daar ben ik voor gegaan, voor 500% !!!

Hoe de operatie verliep en wat het uiteindelijke resultaat is vertel ik in een volgend verhaal.

Reacties